به گزارش بنیان به نقل از medicelnewstoday، برخی از بحث ها و چالش هایی که در حال حاضر پیرامون استفاده از گرافت های استخوانی برای درمان شکستگی وجود دارد شامل عدم وجود میزان استخوان کافی برای ترمیم، دردهای ثانویه و خطر عفونت در محل اهدا و ... است. برای حل این مشکل، دکتر دان گازیت و همکارانش در سدراس سینایی در لس آنجلس، ماتریکسی کلاژنی را تولید کرده و آن را به فاصله بین دو سمت شکستگی در مدل خوکی ایمپلنت کردند. این ماتریکس سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در پا را طی یک دوره دو هفته ای به ناحیه آسیب فرا خواند. در این زمان، پالس های اولتراسوند برای وارد کردن ریز حباب هایی به این سلول های بنیادی استفاده شد. این ریز حباب ها حاوی پلاسمید DNAی BMP6 بودند که یک ژن القا کننده استخوان است. هشت هفته بعد از جراحی، فاصله استخوانی شکسته شده بسته شد و در تمام نمونه های جانوری تیمار شده بهبود یافت. تست های انجام گرفته نشان داد که این توده های استخوانی شکل گرفته به اندازه کافی قوی هستند. محققین این مطالعه براین باورند که ترکیب رویکردهای مهندسی با رویکردهای زیستی می تواند گام مهمی در زمینه طب بازساختی و بخصوص شکستگی های استخوانی باشد.

پایان مطلب/